Dodany 31 sierpnia 2013
8 komentarzy
O życiu niewidomych za granicą w rozmowie z Alą Witek opowiadają: Raymond Stefansson ze Szwecji i Kamil Midzio ze Szkocji.
Pobierz plik z audycją: Emigranci
Ten podcast był pobierany 4082 razy
Tyflopodcast to zbiór instrukcji oraz poradników dla niewidomych lub słabowidzących użytkowników komputerów o zróżnicowanej wiedzy technicznej.
Prezentowane na tej stronie pomoce dźwiękowe wyjaśniają zarówno podstawowe problemy, jak metody ułatwienia sobie pracy poprzez korzystanie z dobrodziejstw nowoczesnych technologii. Oprócz tego, Tyflopodcast prezentuje nowinki ze świata tyfloinformatyki w formie dźwiękowych prezentacji nowoczesnych urządzeń i programów. Wiele z nich dopiero znajduje sobie miejsce na polskim rynku.
Zapraszamy do słuchania przygotowywanych przez nas audycji i życzymy dobrego odbioru!
Komentarze
heja witajcie, mysle ze ta audicja byla troche niedociagnieta. wiem co najmniej o 2 dziewczinach niewidomych z polski mieszkajacich v belgii a mysle ze i pare innych ludzi niewidomych mieszka gdzie indziej zagranica. zostaje mi miec tylko nadzieje ze bedzie i druga ciesc i bedzie wiecej goscy.
Tak ja też się zgadzam, że ta audycja nie była do końca dobrze zrobiona. Uważam, że nie powinno się zapominać o słuchaczach, gdy dzwonią. Trzeba mieć kontrolę nad audycją i nad tym, czy słuchacze są na linii czy nie. Wypadałoby podziękować słuchaczowi za rozmowę, a nie rozłączać go.
Poza tym nie przerywa się jednemu rozmówcy, gdy drugi później dołącza.
Abstrahując od tego, to audycja była bardzo ciekawa i interesująca. Oby więcej takich audycji.
Witajcie Szanowni słuchacze. Myślę, że audycja nie była najgorsza. Odnosząc się do zarzutów to nie wiem kogo wycięto, bo jeśli tego Pana który ciągle pytał o zagadnienia spoza zakresu audycji to słusznie. To miało Wam chociaż troszkę pokazać jak wygląda życie osób z dysfunkcją wzroku na zachodzie, a nie gdzie można kupić gps, który gada w autobusach w Szwecji. Co do gości to z przyczyn technicznych Pani Alicja nie mogła zapewne przeprowadzić rozmów z wszystkimi osobami mieszkającymi poza granicami Polski. Po pierwsze mogła nie znać wszystkich tych osób, a po drugie osoby mogły nie mieć wystarczającej wiedzy na temat egzystencji osób niepełnosprawnych w swoim kraju. Po trzecie podstawowym warunkiem wystąpienia w audycji było o ile pamiętam samodzielne załatwianie spraw, ergo ktoś za kogo robił to ktoś trzeci z automatu odpadał. Po czwarte, istnieje przecież ewentualność że ktoś odmówił wzięcia udziału w programie. Co do przerywania rozmówcy to wytłumaczę się, bo to mnie sprawa się tyczy oczywiście. Po prostu przez ponad pół godziny nie mogliśmy się połączyć z przyczyn technicznych, a Pani Alicja chciała, żeby słuchacze nie gubili się w tematyce. cofanie się do początku mogło by zaciemnić obraz.
witam jestem osobą niewidomą. od 4 lat mieszkam w szkocji,chętnie odpowiem na pytania związane z zyiem w szkocji. co jak zaltawic,gdzie szukac pomocy. jak np zdobyc psa przewodnika.moje namiary. [email protected] . pozdrawiam
Świetna audycja. Ze smutkiem muszę ztwierdzić, że słuchając tej audycji słychać, że po prostu za granicą żyje się lepiej, co powinno być w naszym rodzinnym kraju. Czasem to mam ochotę po prostu zostawić ten kraj i wyjechać, ale z drugiej strony też żal zostawiać mi tu przyjaciół, znajomych i wszystkich ważnych mi ludzi. Fakt faktem w tym kraju jest słabo i nic nie wskazuje na to, by było lepiej. Same pozytywne rzeczy w tej audycji aż napaliłem się na to by żyć gdzieś, gdzie byłoby lepiej. Chciałbym też pogratulować inteligencji dzwoniąego słuchacza, który zdaje się słabo słucha ze zrozumieniem, ale nie ma to jak posiadać własną windę :D. Pozdrowienia dla całego tyflopodcastu.
Witam wszystkich.
Niestety mimo personalnej prośby Alicji nie udało mi się zabrać głosu w audycji za co bardzo przepraszam.
Mieszkałem jakiś czas na wyspach kanaryjskich i jest tam zdecydowanie gorzej niż w Polsce.
Jak uda mi się posłuchać audycji to wtedy może napiszę coś więcej. Chyba, że powstanie jakaś druga część wtedy dołożę starań aby zaistnieć na antenie.
napiszę tylko tyle, że jako obywatel Polski nie mam szans na jakąkolwiek pomoc w Hiszpańskim związku niewidomych jeśli nie jestem obywatelem Hiszpanii, nie jestem na jakiejś wymianie, nie studiuję czy coś. Jeśli po prostu jestem sobie Imigrantem to mogę zapomnieć. Jeśli można się o coś starać to o jakiś mizerny SOcjal i to nie tak od ręki jak to się każdemu wydaje, oraz o ulgi na bilety autobusowe. Rząd wysp kanaryjskich lub inne będące tam organizacje nie mają pojęcia o pracy osób niewidomych, i ogólnie nie uważają, aby osoba niewidoma jakkolwiek mogła się realizować zawodowo, poza sprzedawaniem losów na loterię, ale to osobny wątek.
Ogólnie poza kontynentem jest fatalnie.
Bardzo żałuję, że nie słuchałem audycji na żywo, ale nie było mnie w domu.
Dodam jeszcze, że mnie parę rzeczy udało się tam załatwić tylko dlatego, że przyjechałem w okresie wyborów lokalnych więc urzędasy się starały.
Jednak poza tym okresem, wszystkie historie o tym, jak to hiszpanie świętują do nocy, robić im się nie chce, i generalnie w pracy to tak abyaby dzień przeleciał to najczystsza prawda.
Załatwienie czegoś w urzędzie w ciągu jednego dnia graniczy z cudem.
Jak nadmieniłem, być może będę miał okazję więcej coś na ten temat powiedzieć.
Z językiem angielskim, poza hotelami jest chyba ze sto razy gorzej niż w Polsce. Tam po angielsku nie mówi nikt. Ani taksówkarze, ani sprzedawcy w sklepach, an i urzędnicy, ani kompletnie nikt.
Poziom kształcenia w szkołach na wyspach jest żenująco niski, obycia ludzi również. Co potem przekłada się na podejście do imigrantów czy ogólnie osób niepełnosprawnych.
Chociażby pierwszy z brzegu przykład, gdy Hiszpan zapytał mnie jak się golę nie zacinając się.
To dobrze ilustruje świadomość wielu spraw poza kontynentem.
Takie pytanie to jeden z przykładów dobrze obrazujących to, jaka jest świadomość społeczna pewnych kwetii. Ktoś może zarzucić mi, że wyolbrzymiam, przesadzam, koloryzuję, że to zdania wyrwane z kontekstu czy odosobnione sytuacje. Jestem jednak pewien, że mało kto z słuchaczy jeśli w ogóle był na tak zwanych Kanarach, miał okazję zmierzyć się z tamtejszą rzeczywistością.
U nas jak się to mówi, i tu celowe przejaskrawienie można załatwić coś za przysłowiową flaszkę czy kopertę, natomiast tam cóż… Sami wyróbcie sobie opinię na podstawie powyższego. I gwarantuję, że nie będzie to opinia odbiegająca od stanu faktycznego…
Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma pamiętajcie o tym.
Drodzy słuchacze!
Cieszę się ogromnie, że prowadzone przeze mnie audycje budzą państwa
zainteresowanie dziękuję za wszelkie uwagi. Każda krytyka również jest mile
widziana pod warunkiem jednak, że jest konstruktywna i dotyczy kwestii
merytorycznych. Nie rozumiem np. w czym gość z Belgii byłby lepszy od gości
ze Szkocji czy Szwecji. Nikt chyba nie spodziewa się że udałoby się przy
pomocy komunikatorów internetowych przeprowadzić audycję z udziałem
reprezentantów wszystkich krajów w których mieszkają niewidomi Polacy.Jak
już był uprzejmy wyjaśnić Pan Kamil Przed programem zwracałam się z prośbą o
uczestnictwo do kilkunastu osób. Kilka z nich nie było zainteresowanych,
kilka w ogóle nie odpowiedziało na moją propozycję a inne po prostu nie
byłyby w stanie odpowiedzieć na moje pytania z powodu braku doświadczenia w
omawianych kwestiach. Niestety muszę rozczarować osoby, spodziewające się
drugiej części programu, nie będzie jej gdyż wszystkie kwestie związane z
najważniejszymi, z punktu widzenia osób niepełnosprawnych, aspektami życia,
takimi jak: praca, edukacja opieka medyczna i socjalna, zostały omówione w
audycji już wyemitowanej, osoby mieszkające za granicą miały więc sposobność
kontaktu z nami i podzielenia się swoimi doświadczeniami w tej materii.
Rozumiem, że słuchacze spodziewają się ode mnie kontroli i podziękowań za
telefoniczny udział w audycji, Nie jest to jednak łatwe w sytuacji kiedy ich
wypowiedzi są albo totalnie nie związane z bieżącym tematem albo tak
nieskładne, że trudno mi się zorientować kiedy zmierzają do końca czy sedna.
Naprawdę bardzo cenię sobie możliwość interakcji z Państwem, i przepraszam
wszystkie osoby , które poczuły się przeze mnie niedocenione, proszę jednak
też o klarowne wypowiedzi bo czasem zwyczajnie trudno się zorientować Czy
ktoś swoją wypowiedź skończył czy po prostu zawiodło łącze. Pozdrawiam i
życzę przyjemnych chwil z Babim Latem.
Witajcie
Po wysłuchaniu audycji stwierdzam, że była moim zdaniem bardzo dobrze zrobiona i moje gratulacje za sam pomysł gdyż był świetny.
Mnie zastanawia gdyż byłem tam 2 razy jak jest z osobami niewidomymi we Włoszech, z racji, że byłem tam tylko 2 razy nie mogę się wypowiedzieć co do całokształtu jak to jest w przypadku mieszkających tam niewidomych ale poruszając się chociażby komunikacją miejską tzn. autobusami gdyż metro należy tu wyłączyć z oceny ponieważ jest dobrze przystosowane dla osób niewidomych (Jest brajlowski plan metra, prowadnice tak jak obecnie w Warszawie na dworcu centralnym chociażby pozwalające przy użyciu laski i śledzeniu ich dojść do określonego punktu np. schodów ruchomych etc.) tak więc metro z oceny wyłączam, ale choćby prozaiczna z punktu widzenia osób widzącyh sytuacja w autobusie z zapowiedziami głosowymi przystanków owszem jest we Włoszech zapowiedź głosowa ale jest ona umieszczona z tego co wysłyszałem najprawdopodobniej w kabinie kierowcy i tak wyciszona że da się ją ledwo wysłyszeć będąc tóż przy drzwiach z przodu autobusu, poza tym zwyczaje włoskich kierowców autobusów a i nie tylko są cokolwiek nie dostosowane do wymagań osób niewidomych niestety. Poza poruszaniem się po drogach nie natrafiłem na większe przeszkody które mogłyby mi uprzykrzyć pobyt tam ludzie jak to południowcy są otwarci na pomoc (przynajmniej ja na takich trafiłem a zaznaczam, że byłem tam tylko 2 razy) a ciekaw jestem jak to wygląda z punktu widzenia osoby niewidomej tam mieszkającej bo suma sumarum wydaje mi się, że z samodzielnym życiem to lekko tam nie maj.